مبانی نظری زیرساخت های فناوری

زیرساخت فناوری به معنی روش­های توسعه و مدیریت است که با استفاده از ابزارها، نرم­افزارها، شبکه­ها، پایگاه­های داده و روش­های مهارت انسان­ها و ارتباطات در سازمان مورد استفاده قرار می­گیرد. ابزارهای زیرساخت فناوری مبتنی­بر کامپیوتر، دربرگیرنده گردآوری، ذخیره، پردازش و ذخیره داده­ها و اطلاعات هستند (ابولوش[1] و همکاران، 2018). به بیانی دیگر، انبوه زیرساخت فناوری می­تواند به بهبود و توسعه عملکرد منجر شده و باعث برتری بیش­تر سازمان نسبت به رقبای خود گردد. اهمیت زیرساخت فناوری را می­توان به­عنوان بُعد کلیدی انواع قابلیت­ها فناوری در سازمان­های تجاری درنظر گرفت. زیرا قابلیت­های زیرساخت­های فناوری از برنامه­ها و ابتکارات جدید در سازمان پشتیبانی می­کند. بنابراین، زیرساخت فناوری و تأثیر فناوری و مهارت­های انسانی بر عملکرد سازمان یکی از موضوعات مهمی است که موردتوجه محققان بسیاری قرار گرفته است (اسماعیل­جباری و بین­زهاری[2]، 2015). زیرساخت­ها و ابزارهای فناوری مبتنی­بر سیستم مدیریت دانش به تسهیل فعالیت­های مدیریت دانش منجر می­گردد. فناوری نقش مهمی در بهبود هماهنگی­ها و ارتباطات دارد. انتقال دانش مؤثر به کیفیت زیرساخت­های فناوری بستگی داشته و به­منظور توانا ساختن افراد درگیر در فرایند تصمیم­گیری و برای کسب دانش و ایده­ها، به زیرساخت فناوری مناسب برای آگاهی و تقویت کارکنان نیاز است. زیرساخت­های فناوری به­عنوان متصدی حافظ تلاش­های مدیریت دانش یکی از عوامل اثرگذار مدیریت دانش در سازمان است (اخوان و همکاران، 1390). محققان و تحلیل­گران براین باورند که زیرساخت­های فناوری در مدیریت دانش بسیار مهم است. زیرساخت فناوری را می­توان به­عنوان یک عامل ضروری و مهم در ایجاد اثربخشی زیاد در فرایندهای مدیریت دانش تحت عنوان حمایت و تسهیل تولید دانش، ذخیره، انتقال، اشتراک­گذاری و به­کارگیری آن در نظر گرفت. زیرساخت فناوری نرم­افزارها و سخت­افزارهای متعددی را شامل می­شود که به ارائه و ایجاد قابلیت­های فنی که به انتقال دانش از یک واحد به واحد دیگر منجر می­شود، کمک زیادی می­نماید (جرادات و ال-مانی[3]، 2014). زیرساخت فناوری نقش بسزایی در سیستم مدیریت دانش یک سازمان دارد. به­منظور ایجاد و استفاده از دانش، باید اشتراک­گذاری دانش با استفاده از پلت­فرم­های تکنولوژیکی متعدد تسهیل شود. محققان زیادی بر زیرساخت فناوری به­عنوان یک مؤلفه و جزء مهم برای اشتراک­گذاری دانش در سازمان­ها تأکید کرده­اند. به­طورکلی، زیرساخت فناوری یک متغیر بسیار مهم در چارچوب و ساختار سازمان محسوب می­شود (اسلام و همکاران، 2015). درحالی­که سخت­افزار، شبکه و پهنای باند نیز جزء مؤلفه­های مهم بوده و بخشی از هر چشم­انداز یک سازمان جدید و مدرن درنظر گرفته می­شوند ولی ابزارهای اشتراک­گذاری دانش مانند شبکه­های اجتماعی و وب­سایت­ها و غیره در اشتراک­گذاری دانش و حفظ آن مهم هستند. زیرساخت­های فناوری دیگر عامل کلیدی در حوزه اشتراک گذاری دانش می­باشند؛ نقشی که این زیرساخت­ها در اشتراک گذاری دانش بازی می­کنند بدین صورت است که این زیرساخت­ها قابلیت استفاده مجدد و توزیع دانش در میان کارکنان را میسر می­سازند. آنچه که در این زمینه به سادگی قابل تشخیص است نیاز بالای فعالیت­های اشتراک گذاری سیستماتیک دانش در سازمان به زیرساخت­های ذخیره­سازی، انتقال و بازیابی حجم عظیمی از دانش مابین بخش­های مختلف سازمانی می­باشد. (فاروغ، 2018).

 


[1] . Abualoush

[2] . Ismaeel Jabbouri & Bin Zahari

[3] . Jaradat & Al Maani