من دانش آموزان پایه ی دوم ابتدایی را به عنوان مورد اقدام پژوهی خویش انتخاب کردم. آنها در درس ریاضی ضعیف بودند و به نظر می رسید که تا حدودی دارای اختلال یادگیری هستند. اما من با توجه به مشورتهای داشته با دیگران از دیگر معلمین تصمیم گرفتم تا روی مفاهیم جمع و الگویابی ریاضی وی کار کنم. آنها دانش آموز بسیار پر جنب و جوشی بودند به طور عادی در کلاس دل به درس نمی دادند و اصلا در درس دقت و تمرکز نداشتد به طوری که با گذشت یک سال تحصیلی مفاهیم پایه را نیاموخته بودد و یا اگر یاد گرفته بودند دوباره فراموش کرده بودند. به همین دلیل تصمیم گرفتم تا بیشتر به روش بازی و فعالیت های هنری با او به تمرین ریاضی بپردازم. از طرفی نیز با مادر آنها مصاحبه کرده و از او خواستم تا طبق راه های کتاب درسی با ریاضی کار کند و از طرفی هم دانش آموزان را بیشتر تشویق می کردم و به او قول یک جایزه در پایان دوره را داده بودم. همه ی این عوامل دست به دست هم داده و با یاری خدا کاری را که شروع کرده بودم را با نتیجه ای مطلوب به پایان رساندم و نتایجی را از این اقدام پژوهی به دست آوردم و با توجه به این که این اقدام پژوهی اولین کار من در این زمینه بود تجارب بسیاری را کسب نمودم. باشد که بتوانم در این راستا قدم های بیشتر و تاثیرگذارتری با یاری خداوند منان بردارم.
