
پیشرفت، یک حالت روانشناختی مثبت تعریف میشود که با حس همزمان شادابی و یادگیری مشخص میگردد. کارکنانی که احساس پیشرفت دارند، از طریق تجربهی انرژی و سرزندگی، رشد فردی را تجربه میکنند. بنابراین، دو عنصر اصلی تشکیلدهندهی مفهوم پیشرفت عبارتاند از شادابی و یادگیری. احساسات مثبتی که با داشتن انرژی و اشتیاق همراهاند، بهعنوان شادابی تعریف میشوند. عنصر دیگر، یعنی یادگیری، شامل کسب و بهکارگیری اطلاعات و مهارتهای جدید است (رگو و همکاران، ۲۰۲۱). پیشرفت از این جهت اهمیت دارد که هم برای سازمان و هم برای کارکنان سودمند است. پیشرفت کارکنان برای سازمانها بسیار حیاتی است، زیرا تأثیر مثبتی بر عملکرد شرکت دارد و بهویژه در شرایط اقتصاد دانشبنیان، سریعالرشد و رقابتی امروزی، برای تداوم عملکرد سازمانی ضروری بهشمار میرود (والومبوا و همکاران، ۲۰۱۸). پیشرفت کارکنان به سازمانها کمک میکند تا استعدادهای خود را حفظ کرده و مزیت رقابتی خود را حفظ کنند. همچنین، پیشرفت کارکنان با رشد شغلی رابطهی مثبت و با استرس روانی رابطهی منفی دارد (امرباب و همکاران، ۲۰۲۱).